Sembolikleştirmenin belki bilemediğim,kavrayamadığım bir anlamı vardır...
İki küçük kedi bir kutunun içinde oynuyorlardı.Birinin elindeki değerli şey,ki bazen acı veren,elde edilmesi heyecan verici ve biraz ürkünç diğernin korkutmuştu.Bir gün bunların başına geleceğini biliyordu ama,en azından başka bir şekilde hayal etmişti ya da başka bir cinsiyle (=:
Solaklar için de pek bir anlamı yoktu bunun ,herkes için geçerli ,doğal bir döngü.Girişler ve çıkışlar...
Kedilerden birinin sahibi vardı, diğeriyse hep bir sahip özlemiyle yanıp tutuşmuş, özlem çekmişti...Ne yazık ki sahipler öyle kolay bulunmuyor.Çoğunun özgürlük için direttiği yerde onlar sahiplenilme arzusunu içten içe barındırıyorlar.Tuhaf ki dile getirilemeyen yanlızlıkları, dayanıksızlıkları,bazen çirkeflikeri onları bu kimliğe bürndürüyor.Belki de o ciğeri hiç yememelilerdi...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder